Specyficzną cechą zapalenia pęcherza moczowego jest wrażenie częstego parcia na mocz, przy czym najczęściej wydalane są wyłącznie drobne porcje moczu. Oddawaniu moczu towarzyszy ostry, albo kujący ból w cewce moczowej. Mocz może być niejasny, lub nawet krwisty i mieć przykry zapach. Nieraz zapaleniu pęcherza moczowego towarzyszy wysoka temperatura i złe samopoczucie. W większej części przypadków zapalenie pęcherza moczowego ma łagodny przebieg i nie doprowadza do powikłań. Trzeba jednakże pamiętać, że jest w stanie ono przenieść się drogami moczowymi do nerek i wywołać ich zapalenie.

Jedynym przyczynowym leczeniem zapalenia pęcherza są leki na zapalenie pęcherza moczowego. Po wystąpieniu oznak a przed zaczęciem terapii, powinniśmy zrobić zbadanie ogólne moczu, potwierdzające obecność stanu zapalnego w układzie moczowym i posiew z antybiogramem, wyznaczający rodzaj zarazków i ich wrażliwość na medykamenty. W praktyce, kiedy dokuczliwości nawracają i są nam znajome, akceptowalne jest leczenie się samemu. Powinno ono być powtórką leczenia aplikowanego wcześniej przez doktora. Nie powinno się kurować się samodzielnie w przypadkach, które występują w inny sposób niż poprzednie.

Zapalenie pęcherza dotyczy na ogół pań. Nie można ich zaniedbywać, bo zaniedbanie zakażenia grozi wracającymi stanami zapalnymi nerek, albo narządów rodnych.

Leki na zapalenie pęcherza moczowego i picie sporych ilości płynów powodują, że drogi moczowe szybciej się odbudują. Nie powinno się również zanadto długo hamować wydalania moczu, kiedy spostrzegane jest nacisk na pęcherz. Rzadkie opróżnianie pęcherza wywołuje odkładanie moczu, co przyczynia się do progresu zarazków. Ludziom posiadającym skłonność do nawracania zapalenia pęcherza przepisywane jest przyjęcie witaminy C. Bardzo potrzebną przy takiego rodzaju infekcjach jest żurawina pod wszelką postacią.

Jeśli po 2 dniach domowej terapii dolegliwości nie ustąpią, należy zacząć brać leki na zapalenie pęcherza moczowego. Zaleconą kurację zrealizować należy do końca, a nie jedynie do ustąpienia niedyspozycji, bo przerwanie leczenia pogłębia ryzyko rozkwitu ciężkiego zatrucia nerek.