Chorobami zawodowymi są choroby przedstawione w rozporządzeniu Rady Ministrów. Choroba zawodowa to m.in. pylica płuc, zatrucie substancją chemiczną, astma oskrzelowa, choroba popromienna, przewlekłe choroby układu ruchu, zespół rowka nerwu łokciowego, ubytek słuchu spowodowany hałasem, gorączka metaliczna.

Ogólnie choroby zawodowe można opisać jako choroby, które powstały wskutek wpływu czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy. Powstają najczęściej podczas stałego przebywania w niedogodnej pozycji ciała, regularnego wykonywania forsownych ruchów lub ciągłego przebywania w otoczeniu zawierającym czynniki szkodliwe dla zdrowia. Zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej pracownika lub byłego pracownika oraz jej rozpoznanie powinno nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym lub po zakończeniu pracy w tym wpływie.

Z tytułu choroby zawodowej lub wypadku przy pracy możemy wystąpić o świadczenia takie jak: zasiłek wyrównawczy, świadczenie rehabilitacyjne, rentę z tytułu niezdolności do pracy, dodatek do renty rodzinnej, dodatek pielęgnacyjny, pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych bądź zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne w zakresie określonym ustawą. Wszystkiego tego można dokonać w przychodni: zobacz sam.

Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą. Bezpośrednio po otrzymaniu informacji o zaistniałym wypadku pracodawca jest zobowiązany do powołania zespołu powypadkowego, który niezwłocznie powinien przystąpić do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku. Powołana grupa ustala również czy do wypadku doszło w związku z wykonywaną pracą i przedstawia umowny czas pracy poszkodowanego. Ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie lub renta. Badania te wykonują różni lekarze: w to. Przy ustalaniu podstawy wymiaru renty z tytułu niezdolności do pracy obowiązują przepisy art. 15 ustawy emerytalnej. W danej ustawie znajdziemy również informację dotyczącą podstawy wymiaru emerytury.

Firmy zatrudniające co najmniej 20 osób nie mogą zwolnić pracowników, wręczając im po prostu wypowiedzenia, jeśli przyczyna redukcji leży po stronie pracodawcy. Zanim to nastąpi, pracodawca musi przeprowadzić procedurę przewidzianą w ustawie o zwolnieniach grupowych. Pracownicy korzystają wtedy z praw jakie niosą zwolnienia grupowe. Przedsiębiorcy rozwiązujący umowę o pracę z pracownikami, w trakcie zwolnień grupowych, muszą wypłacić im odprawę pieniężną. Odprawa wypłacona może być z puli przeznaczonej na fundusz świadczeń socjalnych. Pracodawca jest zobowiązany również uregulować wszystkie inne płatności jak np. wynagrodzenie za przepracowane godziny nadliczbowe oraz za niewykorzystany urlop.